Deel 5 Weer terug in LP

Deel 5 weer terug in LP

Zo we zijn even van de radar geweest, maar hier zijn we weer! We gebruiken de reisblog van Gerhard nog even verder voor onze laatste week in Labuan Pandan.

Zaterdag de 15e oktober hebben we Gerhard dus naar het vliegveld gebracht, samen met Acok, onze contactpersoon en Asim de chauffeur. Wel even raar hoor; we hebben twee weken zo intensief met elkaar opgetrokken en dan is het opeens afscheid nemen. Maar we kijken terug op een prachtige tijd met onze leuke neef! Gerhard ontzettend bedankt voor je enorme inzet, ideeën en eindeloze energie! En ze zullen hier elke keer aan je denken als ze zich suf trainen in “jouw” powerjungle!

Wij gaan die zaterdag door naar “Bola Bola Paradise”, een prachtig plekje aan de zee aan de zuidwest kust van Lombok. We waren hier drie jaar geleden ook al. We huren op zondag een brommertje en maken een mooi ritje. Maandag gaan we door naar Gili Nanggu, een klein eilandje aan de zuidkust. We hebben een hut met seaview. We kunnen de zon op zien komen vanuit ons bed. Zwemmen, snorkelen, lekker eten. Kortom een paar dagen echt vakantie!!

Donderdag komt Putu ons weer ophalen samen met Sri, zijn vrouw en Charline, zijn dochtertje van vier. Putu kennen we al sinds 2008. Hij werkte toen in een hotel waar we logeerden en door de jaren heen is het een goede vriend geworden. Hij woont in Tanah Embet aan de westkust bij Senggigi. Het is elke keer weer een plezier om elkaar te zien en te spreken. En Charline helpt ons goed met onze Indonesische taal, ha ha. Voorlopig zitten wij dus nog niet op de woordenschat van een vierjarige. De helft van wat zij vertelt en vraagt is nog veel te moeilijk voor ons. Ze lacht zich een hoedje om ons gestuntel….

Vanmorgen, zondag dus, zitten we om zes uur al in de auto op weg naar Labuan Pandan. Putu rijdt, Sri en Charline zijn ook weer van de partij. En we nemen Reni mee, zij is opticien en gaat mee voor de geplande “ogendag” vandaag. Rond half negen zijn we in Labuan Pandan, waar we weer met open armen ontvangen worden. Na een vlug ontbijt gaan we eerst de meegenomen brillen meten op sterkte. Eerst lijkt het alsof we dat met z’n zessen gaan doen…. Heerlijke Indonesische chaos dus…. Er zit geen enkele structuur in en iedereen doet maar wat… Maar op een gegeven moment zijn we nog maar met z’n drieën en is er een goed systeempje van samenwerken ontstaan waardoor we ook een beetje gaan opschieten. Ik ben bang dat ik er nooit aan zal wennen, dat eindeloze gerommel hier….

Na de lunch gaan we in processie met de brillen, die op twee dienbladen liggen, naar de kliniek. Hoewel we eigenlijk om twee uur zullen starten met de oogmetingen, zitten er om één uur als wij aankomen al mensen te wachten. We gaan dus maar meteen aan de slag. Na een rustige start zit het in no time hartstikke vol in de wachtkamer en ook buiten. Veel mensen op hoge leeftijd, die gebracht worden door familie. Het is een lekker kippenhok en het is bloedwarm.. Maar iedereen vindt het machtig gezellig. Een paar verse kokosnoten vinden dan ook gretig aftrek. Petje af voor onze opticien Reni, die stug doorgaat met meten. Al met al checkt ze de ogen van 75 mensen. 25 zullen door moeten naar het ziekenhuis naar de oogarts. Dit zijn bijna allemaal mensen op leeftijd, waarschijnlijk gaat het hier om staar. Voor de allerarmsten zal de Stichting de onkosten van de operatie betalen. Verder kunnen we een heleboel mensen blij maken met de meegenomen brillen. Het is wel de omgekeerde wereld. In Nederland laten we onze ogen meten en gaan op zoek naar een passende bril. Hier hebben we de brillen en gaan op zoek naar een mens die erbij past….. Leesbrillen hebben we helaas niet genoeg dit keer, maar die zijn hier ook niet al te duur gelukkig.

Moe maar voldaan sluiten we deze dag af! En nemen we afscheid van Reni en de familie Putu.

Wordt vervolgd!

Warme groet, Henk en Klaaske