Deel 7 Afscheid nadert...

Deel 7 Afscheid nadert…
Dinsdagavond dus overleg met Acok, Aries en bestuur van Kompak. Onze drie partners hier in Labuan Pandan. Maar helaas Aries is verhinderd. Dat is wel heel jammer want we moeten het echt hebben over de overlegstructuur hier, zodat we ook goed verder kunnen als wij weer in Nederland terug zijn. Maar dat gaan we dus morgenavond doen.
Nu kunnen we ook al een heleboel bespreken. In december gaat Kompak weer, net als vorig jaar, een competitie organiseren, een soort meerkamp waar 26 teams uit de verschillende dorpen aan mee gaan doen! Een prachtig initiatief. Ze hebben de begroting al klaar en gaan eerst sponsoren in het dorp zoeken. Afhankelijk daarvan kijken wij welke bijdrage Anak Anak eventueel gaat doen. Er is ook een begroting gemaakt voor het schoonmaken en verven van de school. Het worden de kleuren van het logo van Anak Anak. Kompak gaat daar zaterdag mee starten. Super!
De begroting van wat de school nodig heeft hebben we doorgestuurd naar het Vechtdalcollege in Dedemsvaart waar onze neef Iwan werkt. Misschien dat zij hierin iets kunnen betekenen. Het idee om in de toekomst een aantal leerlingen van het Vechtdalcollege een bezoek te laten brengen aan LP wordt met veel enthousiasme ontvangen. Ze zien het helemaal voor zich met wat ze dan allemaal zouden kunnen ondernemen met de leerlingen.
De kar voor het ophalen van het afval bevalt heel goed. Het is prachtig om te zien hoe ze daarmee door het dorp racen.
We hebben groot respect voor alle initiatieven van Kompak! Het is echt heel bijzonder dat een groep jongeren zo tusssen de 18 en 30 zich zo in wil zetten voor de toekomst van hun dorp. Een samenwerkingspartner om te koesteren!

Woensdag is weer een dag met van alles en nog wat. Lopend door het dorp en her en der een babbel om lopende zaken door te nemen. Nu begint iedereen toch wel te vragen hoe lang we nog blijven… We nemen samen met de kinderen de goals op het voetbalveldje bij de school in gebruik. Prachtig om te zien hoe enthousiast ze zijn en ze spelen echt een goed partijtje voetbal hoor.
Acok en Asim (de chauffeur) zijn druk aan de slag met het maken van een kippenhok voor Inak Nas en haar kinderen. Ze krijgen vier kippen en een haan! Ook voor weer een beetje inkomsten van de eieren en het verkopen van de kuikens straks. Nu maar hopen dat we een vruchtbaar stelletje hebben gekocht ha ha. Als het hok klaar is komt natuurlijk de vraag: hoe krijgen we het op locatie, zo’n kilometer verderop. Die vraag is snel beantwoord: met de vuilniskar natuurlijk!! En daar gaan we met het gloednieuwe kippenhok op de kar met z’n tienen op brommers en fietsen naar het huis van Inak Nas. We hebben veel bekijks en krijgen veel enthousiaste reacties onderweg.

’s Middags na het middagdutje, op het brommertje naar Labuan Pandan om maar weer eens geld te halen. En op het eind van de dag weer even naar de Powerjungle/het voetbalveld.

’s Avonds opnieuw overleg met Aries, Acok en Kompak. Ze kiezen voor twee wekelijks overleg met kort verslag daarvan naar Nederland. En idee is om Acok toe te voegen aan het bestuur van de Stichting YAP waar Aries voorzitter van is en waar leden van Kompak ook al  in het bestuur zitten. Dit is echt heel goed! Alle gesprekspartners in één stichting! We merken wel dat het voor hen een beetje zoeken is hoe ze dat moeten gaan doen, gezamenlijk op een gelijkwaardige manier met elkaar te overleggen en te beslissen. Maar we hopen van harte dat het gaat lukken!

We hebben nog een ander moeilijk bespreekpunt. Aries en Gertie hebben negen patiënten gesproken die naar het ziekenhuis moeten en eventueel daarna geopereerd moeten worden. Met ons toch beperkte budget is het niet mogelijk om hier te helpen. Zeker omdat het veel mensen met (kwaadaardige?) tumoren zijn, waarvoor dan operatie (buiten Lombok?) en chemo nodig is. Als we hier ja op zeggen waar is dan de grens en wie help je wel en wie help je niet? Het is naar om het hier over te hebben, maar het moet wel. Gezamenlijk beslissen we dat we het niet gaan doen en dat het “criterium” voortaan is: we bekijken alleen dit soort vragen  van de allerarmste mensen uit de vier kampongs van Labuan Pandan (dus geen middenklasse en hogere klasse).

Vanmorgen (donderdag) is Henk op stap met de beide mannen Acok en Aries om nog wat officiële zaken bij de notaris in Selong te regelen. Lijkt me echt mannenwerk dus ik blijf lekker bij Emy in de homestay. Het zal wel middag worden voordat ze terug zijn.

En zo komt er dan langzaam maar zeker een eind aan onze weken hier. We kijken terug op een supermooie periode. Eerst samen met Gerhard, beetje vakantie, beetje werken. En wat is er veel gebeurd en in gang gezet. Wat zullen we het gaan missen. Vooral de mensen hier, die ondanks hun vaak niet makkelijke leven een opgewektheid en vrolijkheid hebben waar we versteld van staan en enorm van genieten. Die ons altijd open en hartelijk ontvangen met een hapje en een (niet alcoholisch natuurlijk) drankje. Samen kletsen en naar oplossingen zoeken. Na zoveel jaren zijn we echt een beetje thuis hier.
Het heerlijke eten, het fantastische snorkelen, teveel om op te noemen.
Maar voordat ik te emotioneel ga worden; ik realiseer me ook dat ik ook een aantal dingen zeker niet ga missen hoor: de plakkerige warmte die je zo af en toe helemaal lam maakt, altijd mieren rond en in je bord en kopje en zoals jullie al begrepen hebben kan ik slecht tegen het “gerommel” hier. Maar ik heb me netjes gedragen hoor, heb me goed aangepast!

Morgen om half acht vertrekken we vanaf hier en zaterdag rond de middag zijn we weer in Geldrop. Heel dubbel: geen zin in afscheid nemen, maar ook weer zin om naar huis te gaan.

Dank voor al jullie hartverwarmende reacties en tot gauw in Nederland!

Warme groet

Henk en Klaaske